دانشیار گروه هنر و تمدن اسلامی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
10.22081/csa.2024.77231
چکیده
حکمرانی امام علی(ع) که در فرایندی قابل پیشبینی و تبیین پذیر شکل گرفت تا گسست پدید آمده در حیات اسلامی را التیام ببخشد، دوام چندانی نیافت و به زودی با چالش‌هایی روبه رو شد که در نهایت به شهادت آن جناب کشیده شد. اینکه چه عواملی موجب گروش مردم به سوی آن جناب و سپس گریزش برخی از سران آنان شد، پرسش اساسی است و مقاله با این فرضیه که اصرار بر برابری‌خواهی و عدالت‌گستری امام، موجب کنش و واکنش‌های پیش گفته شده، می‌کوشد تا به روش توصیفی-تحلیلی ابعاد آن را کاویده و پاسخ درخوری ارائه دهد. تقدم عدالت بر منفعت، مصلحت و قدرت در نگاه امام و معیاربودگی آن به عنوان قوام ملت، اساس همه کنش‌های سیاسی و فعالیت‌های معطوف به حکمرانی ایشان بود که بهرغم همراهی اولیه مردم، با ناسازگاری‌های بعدی پیش رفت. پرداختن به این مسئله، برای امروزیان الگوی مناسبی را فراپیش میدهد تا تعامل بهتری با مردم داشته باشند. هر چند درباره امام، عدالت و حکمرانی وی، نوشته‌های بسیاری پدید آمده، اما با رویکرد حاضر، همچنان خلأ مشهودی وجود دارد که بایستی به آن پرداخته شود.
 رویکرد تمدنی', './data/csa/coversheet/cover_fa.jpg'))